بیست و پنجم فروردین ماه هشتادو هشت

برنامه غذایی:

صبحانه : یه لیوان شیر قهوه

ناهار: -

شام : نصف روتی چنای , یه لقمه نون و یه تیکه کدو و یه خیار سالادی

میان وعده: یه ورق پنیر بازم شیر قهوه , چای , دم کرده گل مینا, یه جور شربت مالایایی, آیس تی

آب : 10-12 لیوان

 سایر:

ورزش: یک ساعت پیاده روی

ماساژ موضعی : بله

مکمل : بله

برنامه خواب و بیداری: خوب

سر زدن به برو بچ: بله

نه : به همه چی! از بس که حالم بد بود از همه چی بدم میومد! حتی این شیرینی های روی میز! یه مقداری هم با خانواده جر و بحث کردم که دلم خنک بشه ! حالا من هیچی شما باشید چیکار میکنید ! ظهری گفتم بریم این سلف دانشگاه نهار بخوریم اخه غذاهای رژیمی هم داره ولی خانواده فرمودن نه بریم بیرون ! و یه دفه اون رگ من بلند شد! (خیلی وقتم بود از این رگه استفاده نکرده بودم زنگ زده بود!!) دیگه رو هرچی دست گذاشت منم گفتم نع! بعد دیگه دیدم این رگه بعلت عدم استفاده طولانی مدت سیستمش بهم ریخته هی متورم تر میشه و یه جورایی هم متقارن با اومدم گلی خانوم و اینا بود ! اینقده نع گفتم که ناهار نخوردم و شام هم که دیدید چقده بود!؟ البته اینم بگم ها من دو سه روز اول مهمون داری (از نوع گلی خانومی) همیچین بگی نگی گلاب به روتون میشم (قسمت بالایی) یعنی همون یه خورده شام هم که خوردم از حلقم به معده ام نرسید.......

جنبش:

صبحی که رفتیم دانشگاه من با استادم قرار داشتم و رفتیم یه کم با هم اختلاط کردیم و کلا این استاد ما به همه چی علاقه داره الا روبوتیک و هوش مصنوعی !! هی راجع به تاریخ و نمیدونم این چیزا پرسید بعدشم هی از من میپرسید تو حالت خوبه !؟ هی من میگفتم بله مرسی ! بعد آخراش گفت نانازی به نظرم تو خیلی اعصابت به هم ریخته.....! من دیدم ای دل غافل از بس که عادت به وول خوردن کردم هی واسه خودم تو دفتر این استاده تکون تکون میخورم ! حالا واسه حفظ آبرو و اینا دیگه قضیه گروه هفت هفته ای و اینا رو کتمان کردم و با یه قیافه محزون خیلی غمناکی گفتم آره این موضوع پروژه خیلی فکر من رو مشغول کرده ! بعد هم هی استاده به من دلداری داد و یه قول های مساعدی داد که نزدیک بود از خوشحالی ماچش کنم ! ولی خوب سعی کردم خودم رو نگه دارم و فقط یه لبخند گشادی زدم که تا ته معده ام رو هم دید.  

به این لوگ گروه هم که کنار پیوندهای روزانه گذاشتم یه نگاهی بندازید ببینید چطوره